υπερχλωριωμένος

-η, -ο, Ν

(για χημ. ένωση) αυτός που περιέχει τη μεγαλύτερη δυνατή αναλογία χλωρίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. παθ. παρακμ. < υπερ-* + *χλωριώνω].